Komedia znakomicie ukazująca rzeczywistość polską lat 70-tych, ze wszystkimi paradoksami epoki Peerelu.
Stanisław Maria Rochowicz, historyk sztuki, zostaje niesłusznie oskarżony o przywłaszczenie obrazu. Uciekając przed wymiarem sprawiedliwości, ukrywa się w damskim przebraniu. Jako gospodyni domowa, Marysia, pracuje u małżeństwa, które dobrobyt zawdzięcza potomstwurasowej suczki.
Potem - u rzekomego profesora, który bada zawartość cukru w cukrze. W nowobogackim domu państwa Góreckich poskramia ich rozbrykanego synalka. Idylliczną współpracę z następnym chlebodawcą, z zawodu dyrektorem, przerywa wiadomość o odnalezieniu obrazu. Rochowicz zastanawia się, czy wrócić do nisko płatnej pracy w muzeum. Zostaje jednak pokojówką u dyplomaty.
